Dla wszystkich

rud23 · Zadomowiony

ja tez mam lipke z matmy a zdaloby sie poprawaić jakis sprawdzian.jezeli ktoś by reflektowal na jako taka pomoc to bylbym bardzo wdzieczny.pozdro

L · Lord wszystkich lordów

oferowac anbieten bot an
biec laufen Lief
brzmiec klingen Klang
cierpiec leiden litt
czyatc lesen las
dawac geben Gab
isc gehen Ging
jechac fahren Fuhr
jesc essen a$
lamac brechen Brach
latac fliegen Flog
łapac Fangen fing
marznac frieren Fror
miec haben Hatte
moc d.u.rfen Duryt
Moc,umiec k.o.nnen Konnte
myslec denken Dachte
nazywac Hei$en Hie$
Obowiązywać gelten Galt
odczuwać empfinden Empfand
oferowac bieten Bot
otrzymywac bekommen Bekam
Palic się, brennen Brannte
piec backen Buk
Piec,smazyc braten Briet
plynac Flie$en Floss
podlewac Gie$en goss
podnosci heben Hob
polecac empfahlen Empfahl
pomagac helfen half
Powiesic sie gelingen Gelang
pozostawac bleiben Blieb
pozwalac lassen Lie$
pozyczac leihen Lieh
prosic bitten Bat
przerazic ershrecken Erschrak
przychodzic kommen Kam
przynosic bringen Brachte
rodzic gab.a.ren gabar
rozkazywac befehlen Befahl
Rozkoszowac się Genie$en Genoss
Rucac się w o. auffallen Fiel auf
siegac greifen Griff
skracac biegen Bog
trzymac halten Hielt
Ubierac sie anziehen Zog sich an
uciekac fliehen Floh
Upaść fallen fiel
wisiec h.a.ngen hing
Wydarzyc się geshehen Geschah
wygrac gewinnen gewann
Za/decydowac entsheiden Entshied
zaczynac beginnen begann
zaladowac laden Lud
Znac kennen Kannte
znalezc finden Fand
żreć fressen Fra$

Mały prezent od pana L Smile

slowka sa posegregowane alfabetycznie wystarczy wstawic do tabelki, ustawic czcionke, dac drukuj i GOTOWE Smile

rud23 · Zadomowiony

Bravo bravo!!!!! Very Happy

Emju · Prawie jak Gwizdek

Ostatnio się trochę pogubiłem, bo mgr. Pieńkowska zamieszała trochę. Może mi ktoś napisać co i kiedy jest z polskiego??

L · Lord wszystkich lordów

szczerze mowiac to ja tez juz sie nie lapie z ta Tereska:( wydaje mi sie ze w ta srode mamy zadanie klasowe na 2 H ale jak sie myle prosze poprawic Smile

pozdrawiam ;]

Emju · Prawie jak Gwizdek

Błłłłłłeeeeeeeeeeeeeeeee. Rzygać mi się chce tą biologią. Kuje ta śmieszna genetyke a jeszcze slowek z angielskiego nie opanowalem do konca. Bleeeeeeeeee.....

rud23 · Zadomowiony

ludzie Butor kazal przekazac wszystkim ze w poniedzialek 4 czerwca ( dzien sportu ) spotykamy sie o 8 pod sala Butora.Ten kto nie przyjdzie bedzie mial nieusprawiedliwione godziny za caly dzien.Ja tylko przekazuje.Jak macie kontakt z kims kto nie ma neta to przekazcie mu jesli mozecie.pozdro.

L · Lord wszystkich lordów

spoko loko Very Happy

Emju · Prawie jak Gwizdek

Nie wiedzialem gdzie to zamiescic. Dzis w szkole na Dniu Sportu byl prawdziwy polow jesli chodzi o dyplomy. Szkoda tylko tego biegu 4x150 chlopcow, doszlo do malej kraksy na bierzni na czym stracilismy cenne - byc moze decydujace - sekundy, ale druga pozycja tez dobra:D Very Happy

Emju · Prawie jak Gwizdek

OGIEŃ!!! SPARTANIE!!!!!!!!!!!!!!!!

das · Pyskaty na lekcjach

THIS IS SPARTA !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Very Happy

L · Lord wszystkich lordów

bieganie swoja droga ale w przeciaganiu liny 1 miejsce !!!!!!!!!!!
SPARRRTAAAA !!!!!! Very Happy

SomeBody · Lord wszystkich lordów

I tak dobrze było! A swoją drogą ładnie się rozpędzaliście!
Było na, co popatrzyć. Wszystko przez tą babę Very Happy

Myślę, że dla klasy mimo wszystko jesteście na pierwszym miejscu.
A, co do kosza to mało brakowało Very Happy

I tak jesteśmy dumni.

L · Lord wszystkich lordów

sprawdzian z polskiego nadchodzi wiec dodaje tu pare opracowanych zagadnien na polski ktorych poszukalem na necie mam nadzieje ze komusi sie przyda

JESZCZE TEGO NIE CZYTALEM WIEC MOZE BYC COS ZLE Very Happy

Młoda polska-nazwa epoki,granice czasowe
Książka str 150

Dekadent - przedstawiciel dekedentyzmu, czyli tendencji literatury i sztuki przełomu wieków XIX/XX; inaczej schyłkowiec

Secesja to styl w sztuce modernistycznej i kulturze powstały w Wiedniu, panujący od około 1890 do około 1910 roku. We Francji nazywany Art nouveau, w Anglii Modern Style, w Niemczech Jugendstil lub Sezessionsstil, we Włoszech Stile floreale lub Stile liberty. W Polsce określany jako secesja, Młoda Polska lub Styl 1900.
Istotą secesji było dążenie do stylowej jedności sztuki dzięki łączeniu działań w różnych jej dziedzinach, a w szczególności rzemiosła artystycznego, architektury wnętrz, rzeźby i grafiki. Charakterystycznymi cechami stylu secesyjnego są: płynne, faliste linie, ornamentacja abstrakcyjna bądź roślinna, która inspirowana była często wpływami sztuki japońskiej, swobodne układy kompozycyjne, asymetria, płaszczyznowość i linearyzm oraz subtelna pastelowa kolorystyka.

Hymn - uroczysta i podniosła pieśń pochwalna o apostroficznym charakterze wypowiedzi, komponowana na cześć bóstwa, szczególnej osoby, wydarzenia, ojczyzny (kraju), a także idei

Klasycyzm (z łac. classicus - doskonały, pierwszorzędny, wzorowy, wyuczony) – styl w muzyce, sztuce, literaturze oraz architekturze odwołujący się do osiągnięć starożytnych Greków i Rzymian. W Europie tzw. "powrót do źródeł"

psychizację pejzażu – ważny wyróżnik młodopolskiej prozy, czyli wyrażenie stanu emocjonalnego bohatera poprzez zilustrowanie jego uczuć przyrodą.

Franciszkanizm - postawa wobec świata, która rozwinęła się w średniowieczu i była propagowana przez św. Franciszka. Był on przeciwnikiem ascetyzmu umartwiającego ciało. Był zwolennikiem radowania się z prostych rzeczy i stworzeń bożych. Postawą franciszkańską nazywamy życie w ubóstwie, pokorze, w bliskości z naturą. Jest to pochwała cnót ewangelicznych, afirmacja życia, postrzeganie Natury jako dzieła boskiego (ergo - całe stworzenie jest dobre, bo stworzył jej dobry Stwórca)
Franciszkanizm jest filozofią wszechogarniającej miłości do świata i wszelkiego stworzenia jako dzieła bożego. Św. Franciszek kierował się dosłownym rozumieniem nakazu Chrystusa o porzuceniu wszystkiego i podążaniu za Nim.
Instrumentacja głoskowa - to celowe uformowanie głoskowej warstwy wypowiedzi, w celu nadania jej szczególnych walorów brzmieniowych lub znaczeniowych. Polega ona na tym, że niektóre głoski powtarzają się częściej niż inne, co powoduje zmianę znaczenia logicznego zdań. Str 161

Ekspresja
) to wyrazistość, siła oddziaływania dzieła na odbiorcę, na emocjonalną sferę jego psychiki.

Symbolizm - kierunek w poezji i sztukach plastycznych, powstały we Francji i Belgii w drugiej połowie XIX wieku, jako reakcja na naturalizm.
W poezji symboliści dążyli do wywołania nastroju nie poprzez efekty malarskie, jak parnasiści, ale poprzez rytm i muzykę wiersza.
Symboliści dążyli do wyrażania ogólnoludzkich problemów psychologicznych oraz treści metafizycznych, które można poznawać jedynie przez intuicję, emocje, podświadomość. Chcieli docierać w rejony niedostępne poznaniu racjonalnemu, poza byt realny, do rzeczywistości transcendentalnej. Ich podstawowym środkiem ekspresji stał się symbol, skrót, bowiem pojmowali sztukę jako swoisty język abstrakcyjnych znaków syntetycznych komunikujących o przeżyciach i emocjach artysty.

synestezja w literaturze
- środek stylistyczny polegający na przypisywaniu jakiemuś zmysłowi wrażeń odbieranych innym zmysłem. Szczególne znaczenie miała w literaturze symbolizmu. Przykłady: jak wyżej.

Femme fatale, kobieta fatalna - związek frazeologiczny oznaczający kobietę przynoszącą mężczyźnie porażkę i zgubę. Jej działania są przyczyną upadku i załamania się kariery zawodowej mężczyzny oraz zranienia jego uczuć.
Archetyp tego związku wywodzi się ze starozytnej mitologii. Wczesnymi przykładami femme fatale są: sumeryska bogini Isztar i biblijne Lilith, Dalila i Salome. W mitologii greckiej są to znowu syreny, Sfinks, Scylla i Klitajmestra. Podczas XIX wieku i na początku XX wieku femme fatale stały się modne i motyw ten można znaleźć między innymi w twórczości: Evarda Muncha, Gustava Klimta, Gustave'a Moreau i francuskiego nowelisty - Joris-Karla Huysmansa. Zwrot zwyczajowo używany do opisania kobiet, za których przyczyną rozpadły się małżeństwa, lub też kobiet wykorzystujących swoją pozycję społeczną albo cechy osobiste do wykorzystywania mężczyzn na różne sposoby ze szkodą dla nich.

Impresjonizm, z język francuski fr. "impression" - wrażenie, nurt w sztuce europejskiej, a później także amerykańskiej, który został zapoczątkowany przez grupę Paryż paryskich artystów studiujących w Atelier Gleyère oraz w Académie Suisse w ostatniej ćwierci XIX wieku.
Osiem paryskich wystaw w latach 1874-1886 zaowocowało zerwaniem nowej sztuki z akademizmem obowiązującym w II połowie tego stulecia. Za początek impresjonizmu uznaje się I wystawę grupy artystów zorganizowaną w atelier fotograficznym Nadara w 1874 roku.
Najbardziej charakterystyczną cechą malarstwa i rzeźby impresjonistycznej było dążenie do oddania zmysłowych, ulotnych momentów - "złapania uciekających chwil". Nazwa kierunku została ironicznie nadana przez krytyka sztuki, oraz dziennikarza Louisa Leroya i pochodzi od tytułu obrazu Claude'a Moneta "Impresja, wschód słońca".

Sztuka dla sztuki
(fr. L'art pour l'art, także: sztuka jest celem sama w sobie) - hasło propagowane przez niektórych twórców polskiego i europejskiego modernizmu.
Po raz pierwszy użył go w 1818 w swojej książce pt. O prawdzie, o dobru i o pięknie Victor Cousin - obecnie nie ma na polskim rynku tłumaczenia owej książki. Hasło było wyrazem sprzeciwu wobec utylitaryzmu w sztuce, spełnianiu przez nią innych oprócz estetycznych funkcji. Dzieło miało być doskonałe w swej formie, bez przypisywania nadmiernego wydźwięku, np. edukacyjnego, czy politycznego. Koncepcja ta przewija się w poglądach wielu pisarzy i filozofów. Przedstawicielami tego nurtu byli m. in. Oscar Wilde, Théophile Gautier, a w Polsce Stanisław Przybyszewski (np. w Confiteorze), Zenon Przesmycki, Ignacy Matuszewski.

TATRY W LITERATURZE I SZTUCE
Oto w poezji Tetmajera możemy znaleźć opis takich trzech motywów. Przyroda - zwłaszcza pejzaże tatrzańskie. Krajobrazy tatr, dolin i górskich widoków stają się źródłem przeżyć i przemyśleń, są już nie tylko przedmiotem opisu, są punktem wyjścia do wniosków natury filozoficznej. W wierszu "Widok ze Świnicy do Doliny Wierchcichej" poeta obserwuje pejzaż tatrzański, jego odczucia przenikają się, lecz dominuje spokój, cisza, poczucie ukojenia. Górskie pejzaże, malowane techniką impresjonisty, wykazują szczególne piękno światła i koloru, w które obfitują góry w różnych porach dnia. Poeta przedstawia obraz doliny pełnej spokoju i ciszy, gór osnutych przeźroczystą mgłą, iskrzący się w słońcu potok, senną zieleń smrekowego lasu. Uroda gór przynosi chwilowe ukojenie, lecz już za chwilę staje się przyczyną nowych pragnień, "tęsknicy i niewysłowionego żalu". W utworze "Melodia mgieł nocnych" oczami poety śledzimy zmienność i dynamikę w przyrodzie. Przestrzeń opisana jest w ruchu podobnym do tańca, podmiot liryczny wyraża pragnienie włączenia się w ów wir, zespolenia się z przyrodą, które przyniesie oderwanie się od ziemskich spraw i zbliżenie do tajemnicy istnienia.

Nirwana - w buddyzmie stan wyzwolenia od cyklu narodzin i śmierci, czyli samsary. Osoba, która osiągnęła stan Nirwany jest wyzwolona od cierpienia i przyczyn cierpienia (patrz Cztery szlachetne prawdy) ponieważ usuneła niewiedzę, która jest źródłem cierpienia, tak że nie powstają splamienia i odpowiadająca im karma, a po jej śmierci nie dochodzi do kolejnego wcielenia (patrz dwanaście ogniw współzależnego powstawania).
Nirwana to miejsce, "gdzie poznajemy, iż nie ma niczego poza tym, czego doświadcza rozum, gdzie poznając naturę własnego ja, odrzuca się dwoistość i podział; gdzie nie ma więcej żądzy i chciwości, gdzie nie ma już przywiązania do przedmiotów świata zewnętrznego".
Możliwość osiągnięcia tego stanu odróżnia buddę od bodhisattwy. W tradycji mahajany, a w szczególności zen stan ten jest tożsamy z oświeceniem (satori).

Schopenhauer
Filozofię swoją rozpoczyna Schopenhauer od zdania „świat jest moim wyobrażeniem”, twierdzenie to uważa za pierwszą nienaruszalną prawdę (wpływ Kanta i filozofii indyjskiej). Świat zewnętrzny istnieje tylko jako wyobrażenie. Wyobrażenia wiążą się z sobą według zasady dostatecznej racji, która występuje pod czterema postaciami: 1) jako stosunek racji i następstwa, 2) jako stosunek przyczyny i skutku, 3) stosunek w przestrzeni i czasie, 4) stosunek pobudki i postępku. Związki, które w poznaniu ustalamy, odnoszą się zawsze do wyobrażeń; nie wiemy natomiast, w jakim stosunku pozostają do siebie rzeczy same w sobie. Jedyną rzeczą, którą poznajemy samą w sobie, to ciało nasze. To, co w związku z ciałem przeżywamy, to wola, najgłębsza istota nie tylko nas samych, ale świata zewnętrznego. Ogólna wola świata podpada pod principium individuationis (zasada ujednostkowienia) i obiektywizuje się poprzez szereg stopni w minerałach, roślinach, zwierzętach, a najwyższy stopień osiąga w człowieku. Z tej metafizyki woli wypływa pewna estetyka i etyka. Każda wola rodzi się w cierpieniu. Zwierzę chce jeść, albowiem jest głodne; chce pić, albowiem jest spragnione. Najbardziej cierpi człowiek, ponieważ ma największe potrzeby. W chwilach estetycznej kontemplacji uspokaja się wola. Na bezwolnym oglądaniu idei polega istota artystycznego tworzenia. Wyzwolenie całkowite można osiągnąć tylko przez porzucenie własnej woli, a przejście w wolę zbiorową, przez zupełne zapomnienie o sobie i współżycie z innymi, przez cierpienie i działanie dla innych, przez ascezę. W mędrcach, artystach, świętych przezwycięża wola świata siebie samą i to jest sens i cel jej usiłowań.

Hedonizm (gr. hedone - przyjemność) to pogląd uznający przyjemność za najwyższe dobro, natomiast unikanie cierpienia i bólu jest głównym warunkiem osiągnięcia szczęścia

Konflikt artysta - filister w literaturze młodopolskiej Przeciwstawianie postaci artysty przyziemnej reszcie społeczeństwa ma tradycję niezwykle długą w historii literatury. Na dobra sprawę już w horacjańskim zawołaniu "Odi profanum vulgus" ("pogardzam niskim tłumem") rysuje się ideologiczny konflikt między twórcą a przeciętnymi ludźmi. Temat ten jest aktualny w każdym okresie, jednak w niektórych epokach ulega wyjaskrawieniu i przypisuje mu się wówczas większą wagę. Tak dzieje się choćby w dobie romantyzmu, propagującego obraz artysty - indywidualisty wyobcowanego z tłumu i przez tłum niezrozumianego, ale jednocześnie wybitnego, genialnego wręcz, sięgającego absolutu. Podobnie na temat ów zapatrują się twórcy młodopolscy, dużo zawdzięczający romantyzmowi, jednak w ich manifestacjach konflikt ten zdecydowanie przybiera na sile i przypomina niejako stan otwartej wojny ze społeczeństwem. Wytłumaczeniem tego faktu jest w jakimś stopniu sytuacja ekonomiczno-kulturalna w ówczesnej Europie. Otóż miejsce arystokracji oraz światłej części narodu, w których gestii leżała rola opinio- i kulturotwórcza zajmuje coraz wyraźniej prężnie i zaborczo rozwijająca się burżuazja. Mieszczanie zaczynają stanowić klasę najbardziej wpływową w ówczesnej hierarchii społecznej, w ich ręku bowiem znajduje się kapitał. Jednocześnie nowobogaccy zapatrzeni są w dawne wzory i sami dążą do awansu kulturowego, skoro finansowego już dostąpili. Zaczynają zatem aspirować do roli mecenasów sztuki, stając się głównym odbiorcą, czy może raczej głównym nabywcą dzieł artystycznych. Tym samym zostają chlebodawcami twórców, którzy, chcąc nie chcąc, aby żyć, muszą swe dzieła sprzedawać. Ale burżuazja nie dorównuje potrzebami duchowymi dawnym mecenasom - jej zainteresowanie sztuką jest zazwyczaj powierzchowne i snobistyczne. Dlatego też w artystach narasta bunt - mają poczucie, że ich wytwory kalane są przez typowego filistra (albo zamiennie kołtuna, mydlarza, mieszczucha, burżuja). Twórcami targają rozterki, bowiem z jednej strony czują postępującą deprawację sztuki, z drugiej zaś muszą myśleć o swym bycie materialnym, a więc zabiegać o wsparcie burżuazji, co niekiedy przybiera postać jawnego schlebiania i tworzenia "pod publiczkę". Te dylematy stanowią jeden z najważniejszych tematów w literaturze Młodej Polski.

Chłopomania (ludomania) - zjawisko artystyczne, które pojawiło się wśród inteligencji młodopolskiej w drugiej połowie XIX wieku.
Charakteryzowała się fascynacją folklorem i codziennym życiem chłopów. Mężczyżni z inteligencji często brali sobie za żony chłopki. Powodem owego zachwytu była wiara, że stagnacja jaka opanowała środowisko inteligencji oraz postępujący kryzys kulturowy spowodowane są życiem w mieście. Dlatego też postulowano powrót do natury, najlepiej na wieś, która miała być źródłem odnowy sił witalnych i artystycznych, nadwątlonych w wyniku dostosowania się do współczesnego trybu życia (np. w "Weselu" Wyspiańskiego).J

rud23 · Zadomowiony

nie szalej tyle:D